அவள்தான் அதை காட்டி கொடுத்தாள்.
கவலைக்கு உருகொடுத்து
அவனருகில் நிக்க வைத்து
நட்பாக்கினாள் ..
காற்றில் பறக்கும் இலையென இருந்தவனை
மரத்திலிருந்து பிரியும் நொடியை
நினைவூட்டினாள்
அந்த நொடியை சுற்றி சுற்றி
களிமண்ணிலிருந்து
உரு பெற்றான்.
அதுவே அவனது புதுரத்தம்
அதுவே அவனது பிடிப்பு.
அதன் பரிசுத்தத்தை அவன்
உணர்ந்தே இருக்கிறான்.
வலி அல்லாமல் மகிழ்ச்சியில் திளைத்து
தன்னை கண்டுகொண்டவனை
அவன் தேடிக்கொண்டிருக்கிறான்..
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக